Ola:
Eu para isto non sirvo. Teño que escribir unha carta de amor. Pensei en ti. Abúrrome moito desde que marchaches para A Coruña: as clases non son o mesmo que eran antes. A túa conversa , o teu sorriso, a túa amabilidade, a túa dozura, a túa ledicia…todo o boto de menos.
Lémbrome da túa primeira comuñón : vimos os Simpson, fixemos pulseiras, atopamos un lagarto ao que bautizamos co nome de Rodolfo…foi un día estupendo!
Foi unha Ledicia tremenda cando falamos a través do correo electrónico. Pasaran tres anos! Nas fotos que me enviaches non te recoñecín nun primeiro momento mais ao reparar na túa cara si voltei a ver o teu sorriso. Nova vida, novos amigos e amigas no teu novo colexio Marista Cristo Rei.
Voltamos a falar do que nos gusta, do que facemos. Son conversas breves pero que me ilusionan:
Que se vas de finde á neve, que se non che gusta Justin Bieber aínda que si como canta…e todo remata coa mesma frase: “Escrito desde mi Ipod”
Viva a tecnoloxía!
Adeus
Un bico (ou dous)
Ningún comentario:
Publicar un comentario